-
1 zwierzę
☼ животное; зверь ♂;dzikie \zwierzęta дикие звери (животные); \zwierzęta domowe домашние животные; \zwierzęta futerkowe пушные звери
* * *cживо́тное; зверь mdzikie zwierzęta — дики́е зве́ри (живо́тные)
zwierzęta domowe — дома́шние живо́тные
zwierzęta futerkowe — пушны́е зве́ри
-
2 domowy
прил.• внутренний• домашний• домовый• семейный* * *domow|y\domowyi домашний;zwierzęta \domowye домашние животные; wychowanie \domowye домашнее воспитание; porządki \domowye уборка квартиры (дома); ● pomoc (pomocnica) \domowyа домработница; wojna \domowyа гражданская война; dozorca \domowy дворник; \domowyego chowu доморощенный; po \domowyemu по-домашнему
* * *дома́шнийzwierzęta domowe — дома́шние живо́тные
wychowanie domowe — дома́шнее воспита́ние
- pomocnica domowaporządki domowe — убо́рка кварти́ры (до́ма)
- wojna domowa
- dozorca domowy
- domowego chowu
- po domowemu
См. также в других словарях:
domowy — domowywi 1. «będący w związku z domem jako budynkiem mieszkalnym; należący do budynku mieszkalnego» Dozorca domowy. ∆ Zwierzęta domowe a) «zwierzęta hodowane przez człowieka» b) «zwierzęta żyjące w osiedlach ludzkich lub w ich pobliżu, np. mysz»… … Słownik języka polskiego
bydło — n III, Ms. bydłodle, blm «ssaki rogate, przeżuwające z rodziny pustorożców pochodzące od tura, hodowane jako zwierzęta domowe dla mleka, mięsa, skór i siły pociągowej» Bydło domowe, pociągowe, robocze. Bydło mleczne, mięsne, mieszane (mięsno… … Słownik języka polskiego
gadzina — ż IV, CMs. gadzinanie 1. lm D. gadzinain «zwierzę pełzające, jadowite; płaz, gad» przen. «człowiek nikczemny, podły» Fałszywa gadzina. 2. blm gw. «żywy inwentarz, zwierzęta domowe, ptactwo domowe» Karmić, paść gadzinę … Słownik języka polskiego
chować — ndk I, chowaćam, chowaćasz, chowaćają, chowaćaj, chowaćał, chowaćany 1. «kłaść, umieszczać w miejscu zakrytym, zamkniętym, osłoniętym, bezpiecznym; przechowywać» Chować pieniądze do portfela, chustkę do kieszeni. Chować listy w biurku, bieliznę w … Słownik języka polskiego
dobytek — m III, D. dobytektku, N. dobytektkiem, blm 1. «majątek ruchomy i nieruchomy; mienie» Stracić cały dobytek, jedyny dobytek. 2. «zwierzęta domowe, zwłaszcza bydło; inwentarz» Karmić dobytek, doglądać dobytku, opiekować się dobytkiem … Słownik języka polskiego
kojec — m II, D. kojecjca; lm M. kojecjce, D. kojecjców 1. «rodzaj kosza lub klatki, w których hoduje się lub przewozi drób i inne zwierzęta domowe» 2. «stałe lub przenośne ogrodzenie w budynku lub na wolnym powietrzu, mała zagroda dla zwierząt domowych» … Słownik języka polskiego
kolczykować — ndk IV, kolczykowaćkuję, kolczykowaćkujesz, kolczykowaćkuj, kolczykowaćował, kolczykowaćowany zootechn. «znaczyć zwierzęta domowe dla ich rejestracji lub identyfikacji za pomocą znakowanego metalowego kolczyka umieszczanego w przekłutym uchu… … Słownik języka polskiego
mlekodajny — 1. «o zwierzętach hodowlanych: dający mleko» Mlekodajne zwierzęta domowe. 2. «wpływający na mleczność bydła» Mlekodajna pasza. Mlekodajny pokarm … Słownik języka polskiego
paść — I → padać II ndk XI, pasę, pasiesz, paś, pasł, pasła, paśli, pasiony 1. «pilnować bydła, owiec itp. na pastwisku» Paść gęsi, krowy. ◊ posp. Świń z tobą (z nim itp.) nie pasłem «nie ma powodu do poufałości, nie znamy się dostatecznie» 2. «dawać… … Słownik języka polskiego
podchować — dk I, podchowaćam, podchowaćasz, podchowaćają, podchowaćaj, podchowaćał, podchowaćany rzad. podchowywać ndk VIIIa, podchowaćowuję, podchowaćowujesz, podchowaćowuj, podchowaćywał, podchowaćywany «wychować do pewnego wzrostu, do pewnego wieku… … Słownik języka polskiego
ptaszyniec — m II, D. ptaszyniecyńca; lm M. ptaszyniecyńce, D. ptaszyniecyńców 1. B.=M. bot. «Ornithopus sativus, jednoroczna roślina zielna z rodziny motylkowatych, o liściach pierzastych, kwiatach różowawych, strąkach prawie prostych; uprawiana na zielonkę … Słownik języka polskiego